بررسی رابطه بنیان‌های اخلاقی و رضایت از زندگی کارکنان زن با آزمون نقش میانجی نگرش مذهبی و رفتار اجتماعی

هدف پژوهش حاضر، تبیین رابطه بین بنیان‌های اخلاقی با رضایت از زندگی کارکنان زن با آزمون نقش میانجی نگرش مذهبی و رفتار اجتماعی بود. پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از لحاظ روش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان زن آموزش‌ و پرورش شهرستان بجنورد به تعداد 2709 نفر بود و نمونه با استفاده از فرمول کوکران 336 نفر محاسبه گردید که با روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای نسبی انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه بنیان‌های اخلاقی هایت و گراهام (2007)، نگرش مذهبی خدایاری فرد و همکاران (1379)، پرسشنامه رفتار اجتماعی– انتظاری هنریکسن و کلارک (2003) و پرسشنامه رضایت از زندگی دینر و همکاران (1985) بوده که روایی صوری و محتوایی و پایایی پرسشنامه ها با روش آلفای کرونباخ تایید شد. ضریب آلفا به ترتیب (79/0)، (93/0)، (74/0) و (71/0) برآورد گردید. برای تجزیه‌وتحلیل یافته‌ها از آزمونهای ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون و معادلات ساختاری از نرم‌افزار spss 21 و لیزرل 1/8 استفاده ‌شد. تحلیل یافته ها نشان داد که بین بنیان ‌های اخلاقی و مؤلفه (انصاف)، نگرش مذهبی و مؤلفه های (باور دینی و نمود اجتماعی) و رفتار اجتماعی با رضایت از زندگی رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد، اما بین مؤلفه‌های (مراقبت/ آسیب ، وفاداری، احترام، خلوص) مربوط به بنیان‌های اخلاقی با رضایت از زندگی رابطه وجود ندارد. یافته های حاصل از فرضیه اصلی نشان می دهد که بین بنیان‌های اخلاقی با نقش میانجی نگرش مذهبی و رفتار اجتماعی با رضایت از زندگی کارکنان زن رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. نتایج پژوهش نشان می دهد مذهب و رفتارهای اخلاقی و اجتماعی هنجار در میزان رضایت از زندگی زنان تاثیر دارند.